روز ٢۶ ژوئن (۵ تیر) بنام روز جهانی منع شکنجه
و مجازات های بی رحمانه وحمایت از قربانیان
آن معرفی شده است. بر اساس این تعریف قربانی شکنجه در قوانین بین المللی، که خانواده
ها و نزدیکان افراد شکنجه شده را نیز قربانی شناخته است، می توان گفت که در طول چهار
دهۀ اخیر شکنجه و مجازات های بی رحمانه در ایران صد ها هزار و حتی بیش از این قربانی
برجای گذاشته است.
دولت جمهوری اسلامی ایران نه تنها در عمل به صورت روزمره از اعمال شکنجه
در موارد انتظامی و امنیتی ابایی ندارد، بلکه در قوانین خود نیز، تحت عنوان تعزیرات، مجازات های بی رحمانه،
غیر انسانی و تحقیر آمیزی چون مجازات شلاق و قطع عضو را نهادینه ساخته است.
کمیتۀ ضد شکنجه که بر اجرای
«معاهده منع شکنجه و سایر مجازات ها یا رفتارهای بی رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز»
توسط کشورهای معاهد نظارت می کند، به وسیله ی قطعنامه ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد،
مورخ ۱۰ دسامبر ۱۹۸۴، پایه گذاری شد.
۱۵۳ کشور معاهده منع شکنجه را تصویب نموده اند. ایران از امضاکنندگان معاهده
نیست. کمیتۀ ضد شکنجه که نهادی متشکل از ۱۰ متخصص مستقل است، سالیانه دو بار در شهر
ژنو (سویس) تشکیل جلسه می دهد.
این معاهده کشورهای معاهد را مکلف به جرم انگاری، تحقیق، تعقیب و مجازات
عمل شکنجه و سایر سوء رفتارها می نماید. کشورها هم چنین ملزم به اعاده حیثیت به قربانیان
شکنجه و جبران خسارت موثر و جلوگیری از استرداد و یا اخراج افرادی که احتمال شکنجه
ی آن ها در کشور های مقصد وجود دارد، هستند. مهم تر از همه این که این معاهده هر گونه
تلاشی را از سوی کشورها برای توجیه توسل به شکنجه در هر شرایطی، رد می کند.
دولت جمهوری
اسلامی ایران یکی از کانون‌های شکنجه بوده و میباشد …
به گفته‌ی سازمان عفو بین‌الملل، هم‌اکنون در ۱۱۱ کشور جهان شکنجه اعمال می‌شود. ایران در این زمینه، در کانون توجه جهانیان
قرار دارد. عفو بین‌الملل اعلام کرده است که در ایران، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه
و اعمال فشار برای گرفتن «اعتراف» بشدت رواج دارد. همین سازمان تصریح می‌کند که هم
اکنون در ترکیه ایرانیان زیادی در بلاتکلیفی بسر می‌برند که از بیم پیگرد و شکنجه به
آن کشور گریخته‌اند. سازمان‌های بین‌المللی حقوق‌بشری در جهان، بارها از دولت جمهوری
اسلامی ایران به دلیل آزار و شکنجه‌ی زندانیان انتقاد کرده‌اند. بویژه بسیاری از زندانیان
سیاسی و عقیدتی پس از آزادی گزارش داده‌اند که در زندان‌ها، تحت شدیدترین شکنجه‌های
جسمی و روحی قرار گرفته‌اند. به گفته‌ی سازمان‌های حقوق‌بشری، ضرب و شتم، شلاق زدن
و تجاوز جنسی، از رایج‌ترین روش‌های شکنجه در جمهوری اسلامی ایران است. و متاسفانه
زنان از قربانیان اصلی شکنجه بوده اند .
اعضای نمایندگی اندونزی به استناد ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و با گرامیداشت روز جهانی منع شکنجه و پشتیبانی
از قربانیان آن، به عنوان یک نهاد مدافع حقوق بشر، خواهان لغو فوری شکنجه و سایر مجازات
ها یا رفتارهای بی رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز در ایران بوده و خواهان امضاء و
تأئید نهایی «معاهده منع شکنجه و سایر مجازات ها یا رفتارهای بی رحمانه، غیرانسانی
یا تحقیرآمیز» توسط دولت جمهوری اسلامی ایران می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر