آرش صادقی، فعال حقوق بشر محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامه‌ای
سرگشاده در حمایت از همسرش گلرخ ایرایی و آتنا دائمی دو کنشگر مدنی محبوس در زندان
قرچک ورامین، ضمن ابراز نگرانی از وضعیت گلرخ ایرایی که از ۶۴ روز پیش دست به اعتصاب غذا زده. خواستار حمایت از همسرش شده است. وی در
بخشی از این نامه می‌گوید “مادر گلرخ شرایط وی را در ملاقاتی که اخیرا داشته این‌گونه
برایم شرح می‌دهد: “مردمک چشمانش تند و تند می‌چرخید و با تعجب به ما خیره شده بود
و ما را در اولین دقایق ملاقات به یاد نمی‌آورد”.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران،
مورخ ۴ بهمن‌ماه سال گذشته
آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی دو فعال مدنی محبوس در بند زنان اوین همراه با ضرب
و شتم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند، این دو کنشگر مدنی در اعتراض به نقض قانون
تفکیک جرائم و تبعید غیرقانونی از ۱۴ بهمن‌ماه دست به اعتصاب غذا زدند و پس از آن در پی درخواست جمعی از مدافعان
حقوق بشر، آتنا دائمی پس از ۱۳ روز به اعتصاب خود که ۶ روز از آن اعتصاب خشک (خودداری از نوشیدن مایعات) بود پایان داد، با این
وجود گلرخ ایرایی که اعلام کرده بود به اعتصاب خشک خود پایان می‌دهد ولی همچنان به
نشانه اعتراض به اعتصاب غذای خود به صورت تر ادامه خواهد داد، پس از گذشت دو ماه اعتصاب
غذا و وخامت حال به بیمارستان منتقل شده است.
این زندانی که همراه با آتنا دائمی در قرنطینه زندان قرچک نگهداری می‌شود
با افت شدید فشار خون و کاهش بیست کیلویی وزن روبه‌رو شده و روز سه‌شنبه ۱۴ فروردین ۹۷ در پی وخامت شدید حال جسمی به دلیل آسیب‌دیدگی کیسه صفرا و حالت تهوع مداوم
و بالا آوردن زردآب، به بیمارستان منتقل شده بود.
در پی وخامت حال و تداوم اعتصاب غذای این زندانی تاکنون تعداد از زندانیان
سیاسی و کنشگران حقوق بشر از جمله، سعید شیرزاد، مجید اسدی و مریم اکبری منفرد، با
نگارش نامه‌هایی از این زندانی خواسته‌اند به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
آرش صادقی، زندانی بیمار زندان رجایی شهر کرج که از عوارض ناشی از اعتصاب
غذای پیشین خود رنج می‌برد، در بخشی از این نامه گفته است “از همه وجدان‌های بیدار
می‌خواهم پیش از آنکه فاجعه‌ای دیگر در پس خودکشی‌شدگان در زندان‌ها به وقوع بپیوندد
صدای مظلومیت گلرخ و آتنا باشند و مسئولیت و عواقب هرگونه اتفاق ناگواری برای گلرخ
و آتنا مستقیما متوجه قرارگاه ثارالله سپاه و دادستانی است.”
آرش صادقی پیش‌تر نیز در خواستار حمایت وجدان‌های بیدار از همسرش شده بود.
سازمان عفو بین‌الملل در تاریخ ۱۹ بهمن ماه سال گذشته، طی بیانیه‌ای از مقامات ایران خواستار آزادی آتنا
دائمی، گلرخ ابراهیمی ایرایی و آرش صادقی از زندان شده بود.
آقای صادقی، که چندی پیش خود در اعتراض به تبعید آتنا دائمی و گلرخ ایرایی
به زندان قرچک ورامین به مدت ۱۱ روز دست به اعتصاب غذا زده بود، در تاریخ ۲۲ اسفندماه نامه‌ای سرگشاده در رابطه با وضعیت گلرخ ایرایی و آتنا دائمی
نوشته و از وجدان‌های بیدار خواستار حمایت از این زندانی شده است.
متن این نامه که جهت نشر در اختیار هرانا قرار گرفته است را در ادامه بخوانید:
چه قدر کامل و زیبا “هانا آرنت” ویژگی‌های حکومت توتالیتر را ترسیم می‌کند:
اتکا به اصل پیشوایی جنایتکاری آشکار ارعاب، سلطه امنیتی بر همه ارکان
اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، استقرار نهادهای امنیتی در تمامی بخشهای جامعه برای شکار
مخالفین، دروغگویی مداوم، سلسله مراتب شدید شکنجه‌گری، نابود کردن خودانگیختگی در فرد،
کشتن روان و شخصیت اخلاقی در انسان و فردیت او، سنگدلی ایجاد انسان بدون هویت و حقوق،
تنزل دادن انسان در حد حیوان، نگهداری مردم در وضع بردگی و تسلیم، ایجاد ذهنیت مظنون‌گرایانه
در جامعه و افراد، ایجاد دشمن عینی و تلقی هر بیگانه‌ای به عنوان دشمن سرکوب مردم برای
وفاداری تام به ایدئولوژی حاکم، ادعای استقرار حاکمیت عدالت بر روی زمین و مدعی ساخت
بشر جدید رشد اوباش و اوباشی‌گری در رهبران و دستگاه سرکوب و سلسله مراتب حکومت، تباهی
اخلاق و …
آری رشد اوباش و اوباشی‌گری و تباهی اخلاق، در سیستمی که امثال مرتضوی‌ها
و سعید طوسی قاری بیت و… در حریم امن قدرت به بدترین و غیر اخلاقی‌ترین رفتارها دست
زدند و امروز هم آزادند قطعا جای امثال گلرخ‌ها و آتناها در زندان و تبعید است.
آتنا دایمی و گلرخ ایرایی روز ۴ بهمن‌ماه سال گذشته و پس از ضرب و شتم توسط یوسف مردی رییس حفاظت اطلاعات
زندان اوین و با پرونده‌سازی و شکایت وی و عباس خانی رییس بهداری زندان و چهارمحالی
رییس زندان اوین بدون هیچ‌گونه حکم قضایی و جهت اعمال بیشتر فشارهای روحی و جسمی و
برخلاف آیین‌نامه و قوانین قضایی مبنی بر گذراندن محکومیت در زندان محل سکونت و عدم
اجرای اصل تفکیک جرایم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند.
این دو فعال حقوق بشر در اعتراض به این تبعید خودسرانه از تاریخ ۱۴ بهمن دست به اعتصاب غذا زدند و آتنا پس از مدتی به دلیل جراحی کیسه صفرا
که از عوارض اعتصاب طولانی و گذشته وی بود به اعتصاب خود پایان داد. گلرخ امروز شصتمین
روز اعتصاب غذای خود را در حالی به پایان می‌برد که سی روز پیش بر اثر فشارهای ناشی
از این اعتصاب و فشارهای عصبی تشنج کرده و طبق گفته پزشکان زندان قرچک دچار سکته خفیف
شده است.
آتنا در ملاقاتی که با خانواده داشته آن روز را این‌گونه توصیف کرده که
گلرخ وقتی به سمت در خروجی اتاق می‌رفت، دست و پاهایش کج شده و با صورت به زمین خورد
و دندان‌هایش روی هم قفل شد و …
مادر گلرخ هم شرایط وی را در اولین ملاقات که پس از این واقعه بوده است
را این‌گونه برایم شرح می‌دهد: “مردمک چشمانش تند و تند می‌چرخید و با تعجب به ما خیره
شده بود و ما را در اولین دقایق ملاقات به یاد نمی‌آورد…”
آخرین خبرها از آتنا و گلرخ حاکی از آن است که در پی انتقال همراه با ضرب
و شتم گارد زندان قرچک صورت آتنا دچار ضرب خوردگی شده و همین مسئله باعث از کار افتادن
یکی از عصب‌های صورتش شده است و گلرخ ایرایی با کاهش ۲۰ کیلو تقریبا از وزنش به ۵۰ کیلو رسیده است؛ درد شدید در ناحیه کلیه و کاهش شدید قند و فشار خون و
کلسیم بخشی از عوارض اعتصاب ۶۰ روزه این زندانی زن سیاسی مستقر در زندان قرچک ورامین است؛ لذا از همه
وجدان‌های بیدار می‌خواهم پیش از آنکه فاجعه‌ای دیگر در پس خودکشی‌شدگان در زندان‌ها
به وقوع بپیوندد صدای مظلومیت گلرخ و آتنا باشند و مسئولیت و عواقب هرگونه اتفاق ناگواری
برای گلرخ و آتنا مستقیما متوجه قرارگاه ثارالله سپاه و دادستانی است.
