۱۳۹۵ آبان ۱۰, دوشنبه

تحقق صلح در جهانی عاری از سلاح


24 تا 30 ام  اکتبر هفته خلع سلاح در سال 1978 توسط سازمان ملل متحد با هدف کنترل، کاهش، محدود کردن و از بین بردن سلاح نامگذاری شد. مفهوم خلع سلاح در عبارتی ساده به معنای فعالیت هایی در راستای کاهش و یا محدود کردن و یا از بین بردن سلاح است. همچنین می توانیم بگوییم که خلع سلاح بخشی از فرایند اقتصادی، سیاسی، فنی و نظامی هر کشور به منظور کاهش و از بین بردن سلاح است . در هفته خلع  سلاح، تمرکز اصلی دوستداران صلح وسازمان های جهانی در متقاعد کردن ملت ها برای از بین بردن سلاح های کشتار جمعی مانند سلاح های هسته ای است .

با وجود تلاش های بین المللی در جهت خلع کامل سلاح، تجارت اسلحه امروزه به یکی از بزرگترین تجارت‌ها در سطح جهانی تبدیل‌شده‌است .

 هر ساله حدود 12 میلیارد فشنگ در سراسر جهان تولید می‌شود. روزانه حدود 1500 نفر قربانی خشونت‌های مسلحانه می شوند و در اثر این خشونت‌ها اکنون بیش از 43 میلیون نفر در سراسر جهان بی خانمان و آواره شده‌اند. به صورت میانگین در هر دقیقه یک انسان در دنیا جانش را به دلیل خشونت‌ها و درگیری‌های نظامی از دست می‌دهد. وقوع این جنگ‌ها به تجارت اسلحه و تجهیزات نظامی رونق ویژه‌ای بخشیده است.امروزه سوداگری اسلحه اولین شاخه بزرگ اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهد .
ازحجم کل تجارت جهانی در سال حداقل 16 درصد آن مربوط به تجارت اسلحه است. به عبارت دیگر، تقریباً روزی بیش از دو میلیارد دلار صرف اسلحه می‌شود. این در حالیست که اگر هر سال فقط 40 میلیارد دلار صرف مبارزه با بیسوادی و فقرزدایی شود، پس از ده سال جهل و فقر ریشه کن شده و تمامی مردم دنیا از سواد و بهداشت و تغذیه کافی برخوردار می‌شوند .
هفته خلع سلاح فرصتی مهم برای بالا بردن آگاهی مردم و دولت هاست در این جهت که خلع سلاح یک راهکار کلیدی برای ایجاد یک جهان صلح آمیزاست. هدف ازگرامیداشت این هفته آموزش به همه مردم جهان است در این راستا که چگونه می توانیم بدون سلاح، از جهانی صلح آمیز بهره مند شویم. ازجمله اهداف دیگر برگزاری این مراسم، دعوت از تمامی کشورها برای ارائه اطلاعاتی در خصوص خطر مسابقه تسلیحاتی، ضرورت جهانی برای کاهش سلاح، اثرات مخرب زیست محیطی سلاح ها و افزایش درک عمومی برای وظیفه ضروری کشورها درجهت خلع سلاح است. امیدواریم روزی فرا رسد که با داشتن جهان عاری از سلاح، همه مردم جهان در صلح و امنیت زندگی کنند 

۱۳۹۵ آبان ۵, چهارشنبه

تحقق صلح در جهانی عاری از سلاح

24 تا 30 ام  اکتبر هفته خلع سلاح در سال 1978 توسط سازمان ملل متحد با هدف کنترل، کاهش، محدود کردن و از بین بردن سلاح نامگذاری شد. مفهوم خلع سلاح در عبارتی ساده به معنای فعالیت هایی در راستای کاهش و یا محدود کردن و یا از بین بردن سلاح است. همچنین می توانیم بگوییم که خلع سلاح بخشی از فرایند اقتصادی، سیاسی، فنی و نظامی هر کشور به منظور کاهش و از بین بردن سلاح است . در هفته خلع  سلاح، تمرکز اصلی دوستداران صلح وسازمان های جهانی در متقاعد کردن ملت ها برای از بین بردن سلاح های کشتار جمعی مانند سلاح های هسته ای است .

با وجود تلاش های بین المللی در جهت خلع کامل سلاح، تجارت اسلحه امروزه به یکی از بزرگترین تجارت‌ها در سطح جهانی تبدیل‌شده‌است .

 هر ساله حدود 12 میلیارد فشنگ در سراسر جهان تولید می‌شود. روزانه حدود 1500 نفر قربانی خشونت‌های مسلحانه می شوند و در اثر این خشونت‌ها اکنون بیش از 43 میلیون نفر در سراسر جهان بی خانمان و آواره شده‌اند. به صورت میانگین در هر دقیقه یک انسان در دنیا جانش را به دلیل خشونت‌ها و درگیری‌های نظامی از دست می‌دهد. وقوع این جنگ‌ها به تجارت اسلحه و تجهیزات نظامی رونق ویژه‌ای بخشیده است.امروزه سوداگری اسلحه اولین شاخه بزرگ اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهد .
ازحجم کل تجارت جهانی در سال حداقل 16 درصد آن مربوط به تجارت اسلحه است. به عبارت دیگر، تقریباً روزی بیش از دو میلیارد دلار صرف اسلحه می‌شود. این در حالیست که اگر هر سال فقط 40 میلیارد دلار صرف مبارزه با بیسوادی و فقرزدایی شود، پس از ده سال جهل و فقر ریشه کن شده و تمامی مردم دنیا از سواد و بهداشت و تغذیه کافی برخوردار می‌شوند .
هفته خلع سلاح فرصتی مهم برای بالا بردن آگاهی مردم و دولت هاست در این جهت که خلع سلاح یک راهکار کلیدی برای ایجاد یک جهان صلح آمیزاست. هدف ازگرامیداشت این هفته آموزش به همه مردم جهان است در این راستا که چگونه می توانیم بدون سلاح، از جهانی صلح آمیز بهره مندشویم. ازجمله اهداف دیگر برگزاری این مراسم، دعوت از تمامی کشورها برای ارائه اطلاعاتی در خصوص خطر مسابقه تسلیحاتی، ضرورت جهانی برای کاهش سلاح، اثرات مخرب زیست محیطی سلاح ها و افزایش درک عمومی برای وظیفه ضروری کشورها درجهت خلع سلاح است. امیدواریم روزی فرا رسد که با داشتن جهان عاری از سلاح، همه مردم جهان در صلح و امنیت زندگی کنند.
 

۱۳۹۵ آبان ۴, سه‌شنبه

هزینه های سرسام آور درمان سرطان بیماران را زیر خط فقر می فرستد

هزینه های سرسام آور درمان سرطان بیماران را زیر خط فقر می فرستد
سالانه ۳۵۰۰ کودک زیر ۱۵ سال در ایران به بیماری سرطان مبتلا می شوند
در حاشیه تصویری منتشرشده در فضای مجازی، کودکی بدون مو با جثه ای نحیف و چشمانی غمگین این جمله خودنمایی می کند که: «فقط با پرداخت چند هزار تومان می توانید به او کمک کنید.» کودکان سرطانی در ایران سالهاست که در صدر فهرست عریض و طویل بیماران سرطانی قرار گرفته اند.
چند سالی است که سازمان های مردم نهاد با مشارکت های مردمی به یاری درمان کودکان سرطانی شتافته اند. بسیاری از هنرمندان، خیرین و شهروندان نیز تا به حال برای پرداخت هزینه های سرسام آور درمان این کودکان قدم برداشته اند.
خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، ۲۷ مردادماه سال جاری، سخنان رئیس انجمن خون و سرطان ایران را در مورد بالا رفتن شیوع سرطان در میان کودکان منتشر کرد. «سالانه ۳۵۰۰ کودک زیر ۱۵ سال در ایران به بیماری سرطان مبتلا می شوند.»
آمارهایی که از میزان ابتلا به سرطان در ایران ارائه می شوند، بیانگر افزایش شیوع این بیماری است، به طوری که انجمن سرطان اعلام کرده است در سال ۱۳۹۱برپایه آمار ها ۸۵ هزار بیمار سرطانی در ایران وجود داشت و در سال۱۴۰۹ طبق بررسی ها این رقم به ۱۵۵ هزار بیمار سرطانی خواهد رسید یعنی با یک افزایش دو برابری مواجه خواهیم شد اما در این آمار، ارقام مربوط به شیوع ابتلا به سرطان در بین کودکان از بزرگسالان جدا نشده است.
دلایل ابتلا به بیماری سرطان در ایران
شایع ترین سرطان ها در کودکان ایرانی به ترتیب سرطان خون، مغز و سلسله اعصاب مرکزی و غدد لنفاوی است.

آلودگی هوا، استعمال دخانیات، حتی تغذیه نامناسب و نیز بنزین تولیدشده در ایران از جمله عوامل شایع ابتلا به بیماری سرطان در ایران عنوان شده است.
هزینه های سرسام آور درمان سرطان بیماران را زیر خط فقر می فرستد
سالانه ۳۵۰۰ کودک زیر ۱۵ سال در ایران به بیماری سرطان مبتلا می شوند
در حاشیه تصویری منتشرشده در فضای مجازی، کودکی بدون مو با جثه ای نحیف و چشمانی غمگین این جمله خودنمایی می کند که: «فقط با پرداخت چند هزار تومان می توانید به او کمک کنید.» کودکان سرطانی در ایران سالهاست که در صدر فهرست عریض و طویل بیماران سرطانی قرار گرفته اند.
چند سالی است که سازمان های مردم نهاد با مشارکت های مردمی به یاری درمان کودکان سرطانی شتافته اند. بسیاری از هنرمندان، خیرین و شهروندان نیز تا به حال برای پرداخت هزینه های سرسام آور درمان این کودکان قدم برداشته اند.
خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، ۲۷ مردادماه سال جاری، سخنان رئیس انجمن خون و سرطان ایران را در مورد بالا رفتن شیوع سرطان در میان کودکان منتشر کرد. «سالانه ۳۵۰۰ کودک زیر ۱۵ سال در ایران به بیماری سرطان مبتلا می شوند.»
آمارهایی که از میزان ابتلا به سرطان در ایران ارائه می شوند، بیانگر افزایش شیوع این بیماری است، به طوری که انجمن سرطان اعلام کرده است در سال ۱۳۹۱برپایه آمار ها ۸۵ هزار بیمار سرطانی در ایران وجود داشت و در سال۱۴۰۹ طبق بررسی ها این رقم به ۱۵۵ هزار بیمار سرطانی خواهد رسید یعنی با یک افزایش دو برابری مواجه خواهیم شد اما در این آمار، ارقام مربوط به شیوع ابتلا به سرطان در بین کودکان از بزرگسالان جدا نشده است.
دلایل ابتلا به بیماری سرطان در ایران
شایع ترین سرطان ها در کودکان ایرانی به ترتیب سرطان خون، مغز و سلسله اعصاب مرکزی و غدد لنفاوی است.
آلودگی هوا، استعمال دخانیات، حتی تغذیه نامناسب و نیز بنزین تولیدشده در ایران از جمله عوامل شایع ابتلا به بیماری سرطان در ایران عنوان شده است.
اگرچه مسوولان دولت دهم، هیچ گاه مسوولیت آلایندگی بنزین های تولیدی در پتروشیمی ها را نپذیرفتند و آن را با استانداردهای جهانی برابر دانستند اما بررسی گزارش های موجود نشان می دهد که بنزن موجود در بنزین پتروشیمی ها ۵/٢ تا ۴ برابر حد مجاز است.
یوسف رشیدی، سرپرست پیشین مرکزملی هوا و تغییراقلیم سازمان حفاظت محیط زیست با بیان این که تعداد کودکان مبتلا به سرطان در دوره زمانی که بنزین تولیدی در پتروشیمی های کشور در پمپ بنزین ها توزیع شده، به شدت افزایش یافته است گفته است ۵١٨ کودک بیش از سال ٨٩ که سال نخست تولید بنزین در پتروشیمی های کشور بود، به سرطان مبتلا شده اند.
افزایش سرسام آور هزینه های درمان
افزایش «سرسام آور» هزینه های درمان سرطان در ایران اکنون به مرحله ای رسیده که به گفته محمداسماعیل اکبری، رئیس مرکز تحقیقات سرطان، ۲۰ درصد بیماران مبتلا به سرطان پس از دوره درمانی خود به زیر خط فقر می روند.
بررسی های صورت گرفته نشان می دهد یک بیمار مبتلا به سرطان در ایران، برای درمان خود به طور متوسط حدود ۲۰ میلیون تومان هزینه می کند. در حالی که براساس قانون برنامه پنجم توسعه قرار بود دست کم۳۰ درصد هزینه های درمانی از جیب مردم پرداخت شود، برپایه تحقیقات میدانی انجمن سرطان، یک بیمار مبتلا به سرطان در ایران، ۵۰ درصد از هزینه های درمان خود را از جیب پرداخت می کند.
به گفته رئیس مرکز تحقیقات سرطان ایران، «بیش از ۹۰درصد داروهای این بیماران همچنان وارداتی است.» روزنامه «شرق» ۲۴ فروردین۱۳۹۳ به نقل از وی نوشته بود: «سالانه شش هزار میلیارد تومان هزینه مستقیم سرطان است که نزدیک به ۸۰ درصد از کل این هزینه ها بر عهده بیمار است که به واقع ظلم عجیبی به بیمار روا می شود.»
با وجود آنکه سازمان تامین اجتماعی، بسیاری از هزینه های دارویی را پوشش می دهد، اما بسیاری از بیماران قادر به پرداخت‌ همان هزینه های باقی مانده نیز نیستند. در بسیاری از کشورها، این دولت ها و نه مراکز خیریه هستند که هزینه های درمان بیماران مبتلابه سرطان و بیماری های خاص را تامین می کنند داروهای مورد استفاده این بیماران نیز زیر پوشش کامل بیمه های درمانی قرارمی گیرد.
این در حالی است که دولت یازدهم باوجودی که در بخشی از برنامه ۱۲ ماده ای خود از وضعیت بهداشت و درمان کشور اعلام نارضایتی می کند همچنان به راه برون رفت از این مشکلات، یعنی تکمیل بیمه های درمانی و فراگیر شدن بیمه تامین اجتماعی توجهی نکرده است.
این درحالی است که دولت برخلاف اصل ۲۹ قانون اساسی با افزایش نرخ خدمات درمانی از حجم بودجه خدمات درمانی خود کاسته است و نظام تامین اجتماعی را بیش از پیش به بخش خصوصی وابسته کرده است، در شرایطی که توزیع درآمد در این کشور متوازن نیست و خانوارهای ایرانی همواره با کسری بودجه مواجه بوده اند رشد بیمه های خصوصی و به طور کلی خصوصی سازی بهداشت و درمان نتوانسته است جایگزین بیمه دولتی شود. در این شرایط، بیماران مبتلا به سرطان یا بیماری های خاص در ایران همواره دغدغه تامین هزینه های درمانی خود را داشته اند.
بنابراین خصوصی سازی نظام سلامت با این ویژگی ها از یک سو به فربه تر شدن بخش شبه خصوصی منجر شده است و ازسوی دیگر به دلیل افزایش هزینه سلامت با توجه به تشدید نرخ تورم، هزینه های بسیاری به سبد خانوارهای ایرانی تحمیل کرده است.
حسن ابولقاسمی، رییس انجمن خون و سرطان کودکان ایران نیز در مورد روند درمان سرطان کودکان در این کشور می گوید: «علت اینکه کودکان مبتلا به سرطان در کشور‌ رها نمی شوند، این است که هزینه های مازاد آن ها از طریق خیریه ها جبران می شود. یک کودک مبتلا به سرطان تنها پول دارو نمی دهد و سایر اقدامات درمانی مثل شیمی درمانی، بستری های طولانی مدت، ایاب و ذهاب و…، باعث می شود که هزینه درمان سرطان کودکان خیلی هم ارزان نباشد.»
نبود آمار دقیق سرطان در ایران
باتوجه به اینکه آمار مبتلایان به سرطان کودکان ازسوی نهادهای مختلفی ارائه می شود از این رو آمار مربوط به این بیماری در ایران منسجم و دقیق نیست. اختلاف بین آمار ها و نبود آمار دقیق سرطان در ایران دلایل بسیاری دارد از جمله نبود یک مرکز جهت ثبت منسجم و منظم آمار بیماران و نیز خودداری از بیان واقعیت ها تا از «سیاه نمایی» جلوگیری شود.
حسن ابوالقاسمی با اشاره به داده های وزارت بهداشت عنوان می کند، سالیانه از ۱۰۰ تا ۱۱۰ هزار مورد سرطان در کشور، حدود سه درصد آن مربوط به کودکان است در حالی که محمد اسماعیل اکبری، رییس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می گوید: «۱۴ درصد سرطان ها در کشور مربوط به سرطان کودکان در ایران است. » مقایسه این داده ها نشان می دهد اختلاف چشمگیری در بین آمارهای ارائه شده ازسوی مسوولان جامعه پزشکی ایران وجود دارد.
محمد علی احسانی، دبیر نهمین همایش سراسری انجمن خون و سرطان در این زمینه تاکید می کند :«به دلیل گستردگی جعرافیایی امکان ثبت همه موارد وجود ندارد این در حالی است که طی دو سال گذشته بر اساس وعده وزارت بهداشت قرار بود که سامانه ثبت سرطان در ایران تاسیس شود که هنوز محقق نشده است.»
در نبود سامانه ثبت سرطان در ایران، وظیفه ارائه آمار و اطلاعات در مورد بیماری سرطان به نهادهای غیردولتی همچون موسسات خیریه، محک، کسا، مهرآیینان مهر، رستک، بهنام، دهشپور، زنجیره امید و…. واگذار شده است. موسساتی که ازسوی افراد مختلف جامعه به صورت داوطلبانه تاسیس، اداره و حمایت مالی می شوند. این موسسات تلاش می کنند هزینه های سرسام آور درمان سرطان کودکان در ایران را با شیوه های مختلف و خیرخواهانه تامین کنند.
ازسوی دیگر، درشرایط کنونی، درآمدزایی بیمارستان های دولتی و دانشگاهی باعث افزایش پرداخت از جیب شهروندان شده است، شهروندانی که چشم به درآمدهای ملی نظیر درآمدهایی نفتی دوخته اند، کسانی که مالیات پرداخت می کنند تا دولت به آن ها خدمات ارائه کند اما همواره در طول این سال ها این خیرین بوده اند که وظیفه دولت را برعهده داشته اند. پرسشی که مطرح می شود این است که براساس اصل ۲۹ قانون اساسی وظیفه دولت در این میان چیست؟
در شرایطی که بنیادهای خیریه در سایر کشور ها با جمع آوری کمک های نقدی نه به امور درمانی بلکه به پیشرفت امور پژوهشی کمک می کنند و دولت ها وظیفه درمان بیماران به خصوص بیماران سخت وخاص را برعهده دارند در نبود بیمه تکمیلی برای درمان بیماران خاص و سرطانی در ایران همواره این خیرین بوده اند که پیش قدم بوه اند در مقابل در شرایطی که قدرت خرید خانوار ها افزایش نیافته است دولت ها همواره از میزان سهم و مشارکت خود در تامین بهداشت عمومی کاسته اند.
بنیاد های خیریه همه این اقدامات را بدون کمک دولت و تنها با حمایت های مردمی انجام می دهند در حالی که دولت برای هماهنگ کردن بیمه ها و موظف کردن آن ها در قبال دارو و واقعی کردن تعرفه ها نه تنها قدمی برنداشته است بلکه برای یکپارچه گی بیمه های مختلف و پوشش افراد فاقد بیمه با گذشت دو سال از تاسیس سازمان سلامت و چهارسال از اجرای طرح هدفمندی یارانه ها اقدامی عملی انجام نداده است.
از آغاز فعالیت دولت حسن روحانی، طرحی با عنوان «تحول نظام سلامت» با اهدافی نظیر «کاهش پرداخت های مردمی به بیمارستان ها» و «بهبود وضعیت خدمات درمانی» دنبال شد. اکنون سه سال از فعالیت دولت روحانی می گذرد اما پس از راه اندازی این طرح، نه تنها از هزینه های بالای درمانی کاسته نشده است بلکه دسترسی عادلانه به خدمات، ملزومات، تجهیزات بیمارستانی و نیروی کارآزموده نیز کاهش یافته است. 

گزارش صوتی جلسه ماهانه نمایندگی مالزی 24 اکتبر 2016

موضوع سخنرانی: چگونگی تحقق صلح در جهانی عاری از سلاح
مریم مرادی

اتاق پالتاک: نمایندگی مالزی


http://bashariyat.de/ArchivRadio/moradi%202.mp3

فراخوان جلسه سخنرانی نمایندگی مالزی در 24 اکتبر 2016

مریم مرادی بعنوان سخنران جلسه

موضوع : چگونگی تحقق صلح درجهانی عاری از سلاح

اتاق پالتاک نمایندگی مالزی

http://bashariyat.org/?p=5926

۱۳۹۵ آبان ۱, شنبه


شرح 30 ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر به تفکیک و مقایسه هریک با قانون اساسی جمهوری اسلامی

صدور فرمان ۱۶ ماده ای توسط رهبر ایران با هدف ایجاد جامعه “خانواده محور” بر پایه الگوهای اسلامی

در ابتدای این فرمان به بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی اشاره شده که از نظر حقوقی این بند از قانون اساسی با قوانین حکومت به سبک جمهوری منافات دارد و تعيين‌ سياست‌هاي كلي‌ نظام‌ جمهوري‌ اسلامي‌ ايران‌ پس‌ از مشورت‌ با مجمع تشخيص‌ مصلحت‌ نظام‌ در اختیار رهبری قرار میگیرد که باعث میشود اینگونه فرمانها صادر و به عنوان دستورالعمل به روسای دولت، قوه قضاییه و مجلس ابلاغ شود.

و اما این فرمان با هدف ترویج فرزندآوری، نقش مادری و خانه‌داری زنان، ازدواج افراد مجرد و ازدواج مجدد زنان سرپرست خانوادهابلاغ شده است. این سیاستها به عدم تبعیض بیشتر در جامعه دامن میزند و برای هر یک از انسانها , نقشهایی را تعریف میکند که به نوعی دخالت در امور شخصی انسانهاست و مرزبندی های جدی بین انسانها ایجاد میکند (زنان خانه دار , بارور و فرزند آور و مردان نان آور) در این زمینه همه ساله بودجه های کلانی صرف محدودیت های بیشتر برای زنان و پیش بردن این سیاستها میشود.

آنچه که باعث میشود این طرح با قوانین حقوق بشری منافات داشته باشد, عدم برابری انسانها از نظر حقوقی و تبعیض نقش آنها در جامعه است. به نظر می رسد، دم دست ترین برنامه همان به خانه راندن زنان، محدود کردن دسترسی آنان به بازار کار، تاکید بر فرزندآوری از تریبون های نماز جمعه و مدیاهای حکومت ، از سوی جمهوری اسلامی است.

معضلات پیش روی این فرمان

در این سیاستهای جدید که به الگوهای اسلامی در آن تاکید شده هیچ نقش اقتصادی و مشارکت اجتماعی برای زنان در نظر گرفته نشده و این نقشها کاملن به مردها داده شده است .
۱ـ تکلیف نقش زنان در جامعه بعنوان جنس دوم
۲ـ تکلیف ارتباط مردم با رسانه ها و مدیاها در غالب  آسیب‌های اجتماعی و بحث دشمن از نگاه رهبری و تهاجم فرهنگی
۳ـ تاکید بر زندگی اسلامی افراد جامعه در حالیکه اشکال مختلف زندگی در یک جامعه وجود دارد
۴ـ تاکید بر فرزند آوری درحالیکه این مسئله نیازمند زیر ساختهای اقتصادی و اجتماعی و رفاهی مناسب حال شهروندان در جامعه است . 
در نگاه اول آنچه از این قوانین به نظر میرسد در جهت افزایش جمعیت هست , اما در واقع این قوانین نه تنها به نفع زنان نبوده بلکه باعث ایجاد مشکلات فراوان برای زنانی میشود, که به تنهایی باید از پس هزینه های خود و فرزندانشان برآیند. این تنها بخشی از چالش های پیش روی این طرح است که حاکمان به جای چاره اندیشی برای رفع این معضل ها، تمام توان خود را برای محدود کردن زنان در جامعه و بازتعریف نقش سنتی فرزندآوری برای آنان به کار بسته اند.

در نهایت آنچه حایز اهمیت است از بین رفتن تلاشهایی ست که در طی سالها فعالان حقوق زنان , هزینه های گزافی بابت برابرای زنان و مردان پرداخت کردند.

۱۳۹۵ مهر ۳۰, جمعه

گزارش صوتی جلسه اعضای کمیته اموزش و پژوهش 20 اکتبر 2016

موضوع سخنرانی:بررسی ماده 17اعلامیه جهانی‌ حقوق بشر ومقایسه آن با قانون اساسی‌ جمهوری اسلامی ایران و نحوه اجرای آن در ایران
مریم مرادی

اتاق پالتاک : کمیته آموزش و پژوهش

http://bashariyat.de/ArchivRadio/moradi.mp3

۱۳۹۵ مهر ۲۴, شنبه

انتخابات یا بیعت !

انتخابات یا بیعت !!!
من بعنوان یک شهروند در حکومت جمهوری اسلامی :
  ازحق انتخاب پوشش محروم هستم .
حق آزادی بیان و عقیده از من سلب شده است .
حق شرکت در اجتماعات و انجمنهای مسالمت آمیز را ندارم .
بعنوان یک اقلیت مذهبی ، حق آزادی اظهار دین و اعتقادم را ندارم .
در یک کلام :
من بعنوان یک شهروند از ابتدایی ترین حق زندگیم محروم هستم و حق انتخاب در جزیی ترین امور زندگیم را ندارم . 
حال چگونه انتخاب من میتواند در تصمیم گریهای کلان این حکومت تاثیر گذار باشد ؟؟؟!
24 اکتبر – روز جهانی سازمان ملل متحد

از زمان تاسیس سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ تا امروز بیش از هفتاد ‌سال می‌گذرد. با وجود بیش از نیم‌قرن فعالیت، همچنان درباره میزان تاثیر این سازمان در بحرانها و حل و فصل آنها ابهام وجود دارد. سازمان ملل متحد در دوران فعالیت خود با توجه به اهدافش که در ماده یک منشور تصریح شده است، در زمینه مسائل مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به فعالیت می‌پردازد. اما با توجه به هدف حفظ صلح و امنیت بین‌المللی که مهمترین هدف سازمان ملل محسوب می‌شود و بسیاری آن را علت‌العلل تاسیس این سازمان می‌دانند، به فعالیت در زمینه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی بیش از دیگر فعالیتها توجه می‌شود و نقش سازمان ملل بر حسب عملکردش در بحرانها و توانش برای حل و فصل بحرانها و ایجاد صلح و امنیت ارزیابی می‌گردد.    
بعد از فروپاشی نظام دوقطبی، گمان می‌رفت این وضعیت تغییر کرده است، اما تحولاتی که به وقوع پیوست و نقشی که سازمان ملل در بحرانها ایفا کرد، نشان داد که به‌رغم تغییر ساختارهای بین‌المللی، نقش سازمان ملل همچون گذشته تابع عملکرد دولتها و بلوکهای قدرت جهانی است. برای بررسی و ترسیم این وضعیت نقش و عملکرد سازمان ملل را در سه بحران ذیل یاد آوری می‌کنیم :
 ۱‌ــ حمله عراق به کویت در سال ۱۹۹۰؛
 ۲‌ــ حمله نظامی امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳؛
 ۳‌ــ جنگ اسرائیل و لبنان در سال ‏۲۰۰۶‏‏
بررسی عملکرد سازمان ملل در این سه بحران ضمن‌آنکه نقش سازمان ملل را در وضعیتهای متفاوت به تصویر می‌کشد، گویای این واقعیت است که با فروپاشی نظام دوقطبی و تغییر نظام بین‌المللی، تغییری عمده و اساسی در جهت استقلال سازمان ملل متحد از دولتها به ‌وجود نیامده و عملکرد این سازمان همچنان تاحد زیادی تابع رفتار و عملکرد دولتها و قدرتهای بزرگ است .
ازآنجاکه در صحنه بین‌المللی روابط دولتها ترکیبی از همکاری و رقابت است و در شرایط مختلف نسبت این همکاری و رقابت متفاوت است، نقش و عملکرد سازمان ملل در بحرانها نیز متفاوت خواهد بود. بنابراین با وجود دولتهای مختلفی که منافع متفاوت دارند، تصور سازمان مللی که با سرعت، قاطعیت و مطابق اصول مشخص و تعیین‌شده عمل کند، تاحدزیادی غیرواقعی است. نتیجه منطقی این سخن آن است که نمی‌توان تصور کرد در آینده نزدیک سازمان ملل در برخورد با بحرانهای مختلف به گونه‌ای یکسان اقدام کند. در وضعیت کنونی همچنان ایفای نقشهای مختلف و عملکردهای متفاوت از سازمان ملل انتظار می‌رود و تا تحقق دیدگاهی که بعد از فروپاشی نظام دوقطبی به‌وجود آمد و بر نظامی بین‌المللی با محوریت سازمان ملل تاکید داشت، راه زیادی در پیش است .
          

۱۳۹۵ مهر ۲۰, سه‌شنبه

10 دسامبرروز بین المللی حقوق بشر

حقوق بشر به مفهوم امروزی در شکل اولیه آن ابتدا در دوران انقلاب کبیر فرانسه شکل گرفت و پس از جنگ جهانی دوم تحت عنوان "اعلامیه جهانی حقوق بشر" در 10 دسامبر 1948 به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید.
ایران جزو اولین کشورهائی بود که این اعلامیه را امضا کردند. اعلامیه جهانی حقوق بشر را باید به عنوان تلاشی در جهت تحقق بخشیدن به حقوق و آزادی انسانها برای یک زندگی شایسته امروز و پیروزی بزرگی برای تمامی بشریت دانست .
جمهوری اسلامی ایران  با نفی اعلامیه جهانی حقوق بشر و پایه قرار دادن قوانین شریعت، در 38 سال گذشته استبداد دینی را به نحوی کم نظیر در جهان امروز، بر ایران حاکم نموده است. طی این سالها ما شاهد تجاوزات فاحش به ابتدائی ترین حقوق و آزادی های شهروندان این کشور بوده ایم.
نتیجه جانشین کردن قوانین شریعت از جمله قصاص،
 اعدام های گسترده، اعدام جوانان زیر 18 سال، قطع عضو مجرمان، سنگسار و حتی ترور و قتل بر مبنای فتوای چند آیت الله بوده است. استبداد دینی همچنین حبس های درازمدت برای مخالفان سیاسی یا عقیدتی حکومت، اعمال سانسور، سرکوب مطبوعات غیر وابسته به حکومت، خودکامگی محض در سرکوب مردم، ممنوعیت هر نوع فعالیت صنفی و سندیکائی، ممنوعیت احزاب و فعالیت های سیاسی طیف های سکولار را به اجرا در آورده، مضافا اینکه شکنجه به عنوان وسیله ای برای سرکوب،ارعاب و اهانت به کرامت انسانی نه تنها علیه مخالفین سیاسی و عقیدتی بلکه علیه همه گروه ها و اقشار جامعه بکار گرفته شده است .
انسان به رقم انسان بودنش هیچ ارزشی در ایران ندارد در کل حکومت ایران چیزی بعنوان حقوق بشر را به رسمیت نمیشناسد . زیرا حقوق بشر با احکام اسلامی در تضاد است.

شورای حقوق بشر

سازمان ملل متحد
۲۵۱/۶۰/ بیانیه/ ای
مجمع عمومی سازمان ملل متحد
حوزه: عمومی
سوم آوریل ۲۰۰۶
شصتمین نشست
دستور نشست شماره های ۴۶ و ۱۲۰
قطعنامه مصوب مجمع عمومی
{بدون ارجاع به یک کمیته اصلی {(۴۸٫ال/۶۰/ای)}
۲۵۱/۶۰- شورای حقوق بشر
مجمع عمومی،
بر اهداف و اصول مندرج در منشور ملل متحد تاکید می کند،  که در برگیرنده توسعه روابط دوستانه میان ملل بر مبنای اصل حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت مردم، و دستیابی به همکاری بین المللی در حل مسائل بین المللی هویتی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی یا بشردوستانه و در ارتقاء و ترغیب به رعایت حقوق بشر و آزادی های بنیادین برای همه است .
همچنین بر بیانیه عمومی حقوق بشر، و بیانیه و برنامه عمل وین تاکید مجدد می کند، و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و سایر اسناد حقوق بشر را یادآور می شود.
همچنین مجددا تاکید می کند که همه حقوق بشر، عمومی، تفکیک ناپذیر، به هم پیوسته، و وابسته به هم هستند و بطور متقابل تحکیم می شوند، و اینکه با همه حقوق بشر باید با روشی عادلانه و برابربر بستری یکسان و با تاکیدی همسان  رفتار شود.
تاکید می کند در حالیکه اهمیت ویژگی های منطقه ای و ملی و تنوع زمینه های تاریخی، فرهنگی و مذهبی باید در نظر گرفته شوند، اما همه دولتها، فارغ از نظام های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شان، وظیفه ارتقا و حفاظت همه حقوق بشر و آزادی های بنیادین را بر عهده دارند .
بر مسئولیت همه دولتها در پیروی از منشور در رعایت حقوق بشر و آزادی های بنیادین برای همه فارغ از هر نو تمایزی بر اساس نژاد، رنگ، جنس، زبان یا مذهب، اعتقاد سیاسی یا هر نوع اعتقاد دیگری، منشاء ملی یا اجتماعی، مالکیت، منشاء تولد و یا هر نوع منزلت اجتماعی دیگری، تاکید می کند .
تائید می کند که صلح و امنیت، توسعه و حقوق بشر ستون های نظام ملل متحد و بنیان هایی برای امنیت جمعی و رفاه هستند و اذعان دارد که توسعه، صلح و امنیت،  و حقوق بشر به هم وابسته هستند و متقابلا تقویت می شوند . 
تاکید می کند که ضروری است که همه دولتها برای بهبود گفتگو و درک وسیعتر در میان ملل، فرهنگ ها و مذاهب به تلاش های بین المللی خود ادامه دهند، و تاکید می کند که دولتها، سازمان های منطقه ای، سازمان های غیر دولتی، هئیت های مذهبی و رسانه ها نقش مهمی در ارتقاء تحمل، آزادی مذهب و اعتقاد و احترام به آنها دارند .
از کار های انجام شده توسط کمیسیون حقوق بشر قدردانی می کند وتائید می کند که ضروری است که از دست آوردها حفاظت شود و فعالیت بر بستر دستآوردها و رفع نواقص کمیسیون ادامه یابد .
همچنین اهمیت مسلم عمومیت، بی غرضی و غیر گزینشی بودن رعایت موارد حقوق بشر و رفع معیارهای دوگانه و سیاست زدگی را تصدیق می کند .
همچنین اذعان می کند که ارتقا و حفاظت حقوق بشر باید مبتنی بر اصول همکاری و گفتگوی صادقانه و با هدف تقویت ظرفیت دولتهای عضو برای رعایت الزامات حقوق بشر خود به نفع همه انسان ها باشد .
نقش مهم سازمان های غیر دولتی را برای ارتقا و حفاظت از حقوق بشر در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی به رسمیت می شناسد .
بر تعهد تقویت نظام حقوق بشر ملل متحد با هدف تضمین بهره مندی موثر از همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که دربرگیرنده حق توسعه است توسط همه تاکید مجدد می کند و برای دستیابی به آن به تشکیل شورای حقوق بشر رای می دهد :
به تشکیل شورای حقوق بشر در ژنو به جای کمیسیون حقوق بشر بعنوان یک نهاد تابع مجمع عمومی رای می دهد. مجمع عمومی وضعیت شورای حقوق بشر را در طول ۵ سال بررسی می کند .
حکم می کند که شورا مسئولیت ارتقاء عمومی رعایت و حفاظت همه حقوق بشر و آزادی های بنیادین را برای همه بدون تبعیض از هر نوع و به روشی برابر و عادلانه برعهده دارد .
همچنین  حکم می کند که شورا باید به وضعیت نقض حقوق بشر شامل نقض غیر موجه و نظام مند بپردازد و در مورد آنها توصیه هایی ارائه کند. شورا همچنین باید به همآهنگی موثر و جریانسازی حقوق بشر در نظام سازمان ملل متحد کمک کند .
همچنین حکم می کند که کار شورا باید با اصول عمومیت، بی غرضی، واقع بینی و غیر گزینشی، گفتگو و همکاری سازنده بین المللی با چشم انداز افزایش حفاظت و ارتقاء همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در برگیرنده حق توسعه است، هدایت شود .
۵- حکم می کند که شورا در کنار سایر موارد باید به موارد ذیل بپردازد
–  کمک به آموزش و یادگیری حقوق بشر و همچنین ارائه خدمات مشاوره ای، کمک فنی و ظرفیت سازی که باید با مشورت و موافقت دولتهای عضو که کشور آنها مورد توجه است، صورت بگیرد .
تاکید می کند که ضروری است که همه دولتها برای بهبود گفتگو و درک وسیعتر در میان ملل، فرهنگ ها و مذاهب به تلاش های بین المللی خود ادامه دهند، و تاکید می کند که دولتها، سازمان های منطقه ای، سازمان های غیر دولتی، هئیت های مذهبی و رسانه ها نقش مهمی در ارتقاء تحمل، آزادی مذهب و اعتقاد و احترام به آنها دارند .
از کار های انجام شده توسط کمیسیون حقوق بشر قدردانی می کند وتائید می کند که ضروری است که از دست آوردها حفاظت شود و فعالیت بر بستر دستآوردها و رفع نواقص کمیسیون ادامه یابد .
همچنین اهمیت مسلم عمومیت، بی غرضی و غیر گزینشی بودن رعایت موارد حقوق بشر و رفع معیارهای دوگانه و سیاست زدگی را تصدیق می کند .
همچنین اذعان می کند که ارتقا و حفاظت حقوق بشر باید مبتنی بر اصول همکاری و گفتگوی صادقانه و با هدف تقویت ظرفیت دولتهای عضو برای رعایت الزامات حقوق بشر خود به نفع همه انسان ها باشد .
نقش مهم سازمان های غیر دولتی را برای ارتقا و حفاظت از حقوق بشر در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی به رسمیت می شناسد .
بر تعهد تقویت نظام حقوق بشر ملل متحد با هدف تضمین بهره مندی موثر از همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که دربرگیرنده حق توسعه است توسط همه تاکید مجدد می کند و برای دستیابی به آن به تشکیل شورای حقوق بشر رای می دهد :
به تشکیل شورای حقوق بشر در ژنو به جای کمیسیون حقوق بشر بعنوان یک نهاد تابع مجمع عمومی رای می دهد. مجمع عمومی وضعیت شورای حقوق بشر را در طول ۵ سال بررسی می کند .
حکم می کند که شورا مسئولیت ارتقاء عمومی رعایت و حفاظت همه حقوق بشر و آزادی های بنیادین را برای همه بدون تبعیض از هر نوع و به روشی برابر و عادلانه برعهده دارد .
همچنین  حکم می کند که شورا باید به وضعیت نقض حقوق بشر شامل نقض غیر موجه و نظام مند بپردازد و در مورد آنها توصیه هایی ارائه کند. شورا همچنین باید به همآهنگی موثر و جریانسازی حقوق بشر در نظام سازمان ملل متحد کمک کند .
همچنین حکم می کند که کار شورا باید با اصول عمومیت، بی غرضی، واقع بینی و غیر گزینشی، گفتگو و همکاری سازنده بین المللی با چشم انداز افزایش حفاظت و ارتقاء همه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در برگیرنده حق توسعه است، هدایت شود .
۵- حکم می کند که شورا در کنار سایر موارد باید به موارد ذیل بپردازد
–  کمک به آموزش و یادگیری حقوق بشر و همچنین ارائه خدمات مشاوره ای، کمک فنی و ظرفیت سازی که باید با مشورت و موافقت دولتهای عضو که کشور آنها مورد توجه است، صورت بگیرد .
– خدمات رسانی بعنوان یک فروم برای گفتگو در مورد همه موضوعات حقوق بشر،
– ارائه توصیه ها به مجمع عموم برای توسعه  بیشتر قوانین بین ا لمللی در حوزه حقوق بشر،
– کمک به اجرای کامل الزامات حقوق بشر که دولتها متعهد به آن ها هستند و پیگیری اهداف و تعهدات مربوط به ارتقا و حفاظت حقوق بشر حاصل از کنفرانس ها و نشست های سازمان ملل متحد،
– انجام بررسی دوره ای عمومی از تحقق الزامات و تعهدات حقوق بشر هر یک از دولتها مبتنی بر هدف و اطلاعات قابل اتکا به روشی که عمومیت پوشش بررسی و رفتار برابر نسبت به همه دولتها در آن رعایت شود. این بررسی باید مبتنی بر سازوکار جمعی مبتنی بر گفتگوی تعاملی با مداخله کامل کشورمورد بررسی و با توجه به نیازهای ظرفیت سازی آن انجام شود. چنین سازو کاری باید تکمیل کننده کار هئیت های پیمان ها بوده و تکرار کار آنها نباشد. شورا باید تشریفات و زمان بندی لازم برای سازو کار بررسی دوره ای عمومی را در طول یکسال بعد از اولین نشست خود طراحی کند .
- به پیشگیری از نقض حقوق بشر و پاسخ سریع به فوریت های حقوق بشر از طریق گفتگو و همکاری کمک کند،
– نقش و مسئولیت های کمیسیون حقوق بشر به کار اداره کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد آن گونه که در قطعنامه ۱۴۱/۴۸ مورخ ۲۰ دسامبر ۱۹۹۳ مصوب شده، مربوط می باشد
- همکاری نزدیک با دولت ها، سازمان های منطقه ای، نهادهای ملی حقوق بشر و جامعه مدنی در حوزه حقوق بشر،
– ارائه توصیه ها با توجه به حفاظت و ارتقاء حقوق بشر،
- ارائه گزارش سالیانه به مجمع عمومی سازمان ملل متحد
همچنین حکم می کند که شورا موظف است وظایف، کارکردها و مسئولیت های  کمیسیون حقوق بشر را بررسی و در جایی که ضروری است آنها را اصلاح و بهینه سازی کند تا یک نظام روندهای ویژه، روند شکایت و نظر کارشناسی در آن تثبیت بشود. شورا در طول یکسال پس از اولین نشست خود باید این بررسی را تکمیل کند .
علاوه بر آنها، حکم می کند که شورا مرکب از ۴۷ دولت عضو است که باید مستقیما و بطور فردی از طریق رای مخفی با حضور اکثریت اعضای مجمع عمومی انتخاب شوند، عضویت باید بر اساس توزیع معقول جغرافیایی باشد و توزیع کرسی ها بین گروههای منطقه ای به این طریق خواهد بود: گروه دولتهای آفریقایی؛  ۱۳ کرسی، گروه دولتهای آسیا؛ ۱۳ کرسی، گروه دولتهای اروپای شرقی؛۶ کرسی، گروه دولتهای امریکای لاتین و منطقه کارائیب؛ ۸ کرسی، و گروه کشورهای اروپای غربی و سایر دولت ها؛ ۷ کرسی. اعضای شورا برای یک دوره سه ساله فعالیت خواهند کرد و پس از دو دوره پیاپی، نمی توانند برای انتخابات بلافاصله دوره بعدی شرکت کنند .
تصمیم می گیرد که عضویت در شورا باید به روی همه دولتهای عضو سازمان ملل متحد باز باشد. در زمان انتخابات شورا، دولتهای عضو باید مشارکت کاندیداها را در ارتقا و حفاظت حقوق بشر وقول و تعهد داوطلبانه آنها را در این مورد در نظر بگیرند. مجمع عمومی با دو سوم اکثریت اعضا تشکیل و انتخابات برگزار می شود، مجمع می تواند حق عضویت در شورای یک عضو شورا را که حقوق بشر را بطور غیر موجه و نظام مند نقض می کند، به حالت تعلیق درآورد .
همچنین تصمیم می گیرد که اعضای منتخب شورا باید از بالاترین معیارهای ارتقا و حفاظت حقوق بشر برخوردار بوده، بطور کامل با شوراهمکاری کنند، و وضعیت حقوق بشر در کشور آنها در دوره عضویتشان در شورا مورد بررسی دوره ای عمومی قرار می گیرد .
همچنین حکم می کند که شورا بطور منظم واز نظر زمانی برنامه ریزی شده نشست هایی را برگزار کند وتعداد نشست ها در طول یک سال نباید کمتر از سه نشست باشد که این نشست ها شامل نشست اصلی خواهد بود و فاصله بین نشست ها نباید کمتر از ۱۰ هفته باشد. شورا باید در زمانی که مورد نیاز است و به تقاضای یکی از اعضای شورا و با حمایت یک سوم از اعضای شورا، نشست های ویژه تشکیل دهد .
حکم می کند که شورا  قوانین روند را که برای کمیته های مجمع عمومی ایجاد شده، هر جایی که قابل اعمال باشد، بکار ببرد، مگر اینکه پس از آن تصمیم دیگری توسط مجمع یا شورا گرفته شده باشد. همچنین مجمع تصمیم می گیرد که در مشاوره با ناظرین، مشارکت دولتهای غیر عضو شورا، آزانس های تخصصی، سایر سازمان های بین دولت ها و نهاد های ملی حقوق بشر، همچنین سازمان های غیر دولتی مبتنی بر توافقاتی از جمله قطعنامه شورای اقتصادی و اجتماعی ۳۱/۱۹۹۶ مورخ ۲۵ ماه ژولای ۱۹۹۶ و روال های کاری است که توسط کمیسیون حقوق بشر رعایت می شود. این مشارکت در حالی اتفاق می افتد که همکاری موثر همه این نهاد ها تضمین شود .
همچنین تصمیم می گیرد که روش های کار شورا باید شفاف، عادلانه و غیر جانبدارانه باشد و گفتگوی صادقانه را امکان پذیر کند، باید منتج به نتیجه باشد، امکان پیگیری  بحث های منتهی به توصیه ها و اجرا را فراهم کند و همچنین تعامل جدی با روندها و مراجع ویژه را امکان پذیر سازد .
توصیه می کند که شورای اقتصادی و اجتماعی از کمیسیون حقوق بشر بخواهد که جمعبندی کار خود را به جلسه شصت و دوم شورا ارائه کند و پایان کار کمیسیون تاریخ ۱۶ ماه ژوئن سال۲۰۰۶ خواهد بود .
بر انتخاب اعضای جدید شورا تصمیم می گیرد، مدت زمان عضویت باید بطور متناوب تنظیم شود، و چنین تصمیمی با در نظر گرفتن توزیع معقول جغرافیایی بر قرعه کشی استوار است .  
همچنین تصمیم می گیرد که انتخابات اعضای اولین شورا در تاریخ ۹ ماه می سال ۲۰۰۶ برگزار شود و اولین نشست اعضای شورا در تاریخ ۱۹ ماه ژوئن  سال ۲۰۰۶ برگزار خواهد شد .
همچنین تصمیم می گیرد که شورا پس از تشکیل کار و وظیقه ۵ ساله خود را بررسی و به مجمع عمومی گزارش دهد . هفتاد و دومین نشست عمومی 

  چهل و دو سال بوده اید . دیگر بس است . باید برای همیشه در زباله دان تاریخ با بدترین نام دفن شوید . ای منفورترین موجوداتی که نمیشود گفت چه ه...