یکی دیگر از مشکلات ، مساله آزار جنسی کودکان در ایران ، عدم شفافیت در این‌باره است. از طرفی میزان مراجعه به نهادهای قضایی از طرف آزاردیدگان جنسی به دلیل مسائل فرهنگی بسیار پایین است و از طرف دیگر نهادهای مسئول نیز در این‌باره تمایل به پنهان کاری دارند.
قانونی کردن سوءاستفاده جنسی از کودکان!
در بند ۱۹ کنوانسیون حقوق کودک آمده است که کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات قانونی، اجرایی، اجتماعی و آموزشی را در جهت حمایت از کودک در برابر تمام اشکال خشونت‌های جسمی و روحی، آسیب‌رسانی یا سوءاستفاده، بی‌توجهی یا سهل‌انگاری، بدرفتاری یا استثمار منجمله سوءاستفاده جنسی در حینی که کودک تحت مراقبت والدین یا قیم قانونی یا هر شخص دیگری قرار دارد، به عمل خواهند آورد. اما با این حال تصویب لایحه «ازدواج فرزندخوانده با سرپرست» در دو سال پیش در ایران جنجال بسیار به وجود آورد و بسیاری آن را قانونی شدن سوءاستفاده جنسی از کودکان خواندند. طبق آن‌چه مجلس شورای اسلامی با اصلاح ماده ۲۷ قانون حمایت از خانواده به تصویب رسانده است ازدواج سرپرست و فرزندخوانده مشروط به حکم دادگاه صالح شد، در حالی‌که پیش از آن در لایحه حمایت از کودکان، ازدواج سرپرست با فرزندخوانده به‌طور کلی «ممنوع» بود.
زمانی‌که لایحه ازدواج فرزند با سرپرست در مراحل تصویب خود به سر می‌برد، کار‌شناسان و حقوق‌دانان و فعالین بسیاری علیه این قانون و در دفاع از کودکان اقدام کردند. مهرانگیز کار آن را «قانون بردگی» خواند و گفت اجرایی شدن این قانون به این معناست که این فرصت برای مردان فراهم می‌شود که با دریافت حکم سرپرستی بتوانند با فرزندخوانده خود ازدواج کنند و در واقع مجوز رفتار جنسی قبل از بلوغ را کسب می‌کنند. او در توضیح بیش‌تر گفته بود: «چه در زمان حضانت و چه بعد از آن سرپرست می‌تواند با فرزند خوانده ازدواج کند منتهی به شرط این‌که دادگاه تبعیت کند و مصلحت باشد! بدین ترتیب، حکومت ایران شکلی قانونی و شرعی به سوءاستفاده جنسی از کودکانی که به هر دلیلی سایه پدر و مادر را بر سر خود ندارند داده است. در حالی‌که در تمام نقاط دنیا قانون‌گذاری می‌کنند تا جایی که ممکن است امکان سوءاستفاده جنسی از کودکان را کاهش دهند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر