۱۳۹۹ تیر ۵, پنجشنبه

هفتمین روز اعتصاب کارگران هفت‌تپه و شکل گیری تجمع کارگران برق و آب خوزستان


 هفتمین روز اعتصاب کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه در حالی برگزار می‌شود که هنوز هیچ مقام مسئولی پاسخی به درخواست‌های صنفی این کارگران معترض نداده است، هم‌زمان گزارش‌هایی از تجمع اعتراضی کارگران بخش آب و فاضلاب و برق خوزستان منتشر شده است.

کارگران بخش‌های مختلف شرکت نیشکر هفت‌تپه روز یکشنبه اول تیرماه در هفتمین روز اعتصاب خود دست به تجمع زدند. 

این کارگران خواستار «پرداخت حقوق معوقه»،‌« تمدید دفترچه بیمه»، «بازگشت به کار همکاران اخراجی»، «بازداشت امید اسدبیگی،‌ مدیرعامل شرکت»،‌ «خلع ید کارفرما و بخش خصوصی» و «بازگرداندن ثروت‌های اختلاس‌شده به کارگران» شده‌اند.

دور جدید اعتصاب کارگران روز دوشنبه ۲۶ خرداد ماه آغاز شده بود که طی آن حدود ۸۰۰ کارگر درباره عدم پرداخت حقوق و بلاتکلیفی وضعیت خود دست به اعتراض زدند. 

روز شنبه کارگران این شرکت تجمع اعتراضی خود را مقابل ساختمان فرمانداری برگزار کردند.

از جمله شعارهای این کارگران «کارگر هفت‌تپه‌ایم،‌ گرسنه‌ایم گرسنه‌ایم» بوده است. طی تجمع روز یکشنبه کارگران تصمیم گرفتند اعتصاب به شکل شورایی سازمان‌دهی شده و ادامه یابد. 

در پی این اعتراضات علیرضا محجوب،‌ دبیرکل خانه کارگر، طی نامه‌ای به اسحاق جهانگیری،‌ معاول اول رییس‌جمهوری، ضمن اشاره به سه ماه تعویق در پرداخت دستمزد کارگران و «وضعیت معیشتی دشوار» آن‌ها خواستار ورود هیات حمایت از صنایع به موضوع شد.

هم‌زمان با ادامه این اعتصاب‌، خبرگزاری ایلنا از اعتراض‌های کارگری در بخش برق و آب خوزستان گزارش داد.

این خبرگزاری نوشت جمعی از کارگران قرارداد معین برق خوزستان روز یکشنبه در اعتراض به عدم تبدیل وضعیت خود مقابل ساختمان اداره برق منطقه‌ای استان تجمع برگزار کردند.

ایلنا نوشته کارگران «کلاه‌زرد» می‌گویند با وجود دریافت مجوزهای لازم برای استخدام آن‌ها،‌ سازمان توانیر چارت خالی برای تبدیل وضعیت اپراتورها اختصاص نمی‌دهد.

این خبرگزاری پیش از این نیز گزارش داده بود که جمعی از کارگران طرحی آب و فاضلاب روستایی این استان روز شنبه مقابل ساختمان استانداری تجمع کردند.

این کارگران بلاتکلیفی در وضعیت استخدامی و مشکلات مربوط به پرداخت حقوق از بهمن‌ماه سال گذشته را مورد اعتراض قرار دادند.

آتش سوزی جنگل‌ها و مراتع بخشدار لوداب در شهرستان بویراحمد

بخشدار لوداب در شهرستان بویراحمد خبر داد که جنگل‌ها و مراتع این بخش از ظهر روز سه‌شنبه آتش گرفته و این آتش‌سوزی ادامه دارد.

جمال روحانی گفت این آتش‌سوزی شامگاه سه شنبه خاموش شده بود اما بار دیگر شعله‌ور شده و در حال گسترش است.

او گفت  تاکنون بیش از ۸۰ هکتار از جنگل‌ها و مراتع منطقه سوخته است. ماه گذشته نیز تعدادی از مناطق جنگلی استان کهگیلویه و بویر احمد آتش گرفت و این آتش سوزی ها چند روز ادامه یافت.

در این ماه همچنین بسیاری از مناطق جنگلی زاگرس در استان‌های لرستان، بوشهر و خوزستان دچار آتش‌سوزی شدند.

در همین حال علی عباس‌نژاد، فرمانده یگان حفاظت سازمان جنگل‌ها، اعلام کرده بود که در ۷۴ روز گذشته، ۲۴۰ مورد آتش‌سوزی در جنگلها و مراتع ۱۱ استان ایران رخ داده است.

استاندار: خط فقر در تهران چهار میلیون و‌۵۰۰ هزار تومان است

انوشیروان محسنی بندپی، استاندار تهران، اعلام کرد که خط فقر در تهران چهار میلیون و‌۵۰۰ هزار تومان و در استان‌ها ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است. 

او اعلام نکرد که این آمار مربوط به کدام نهاد آماری است.

پیش از این مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرده بود که خط فقر خانوارهای چهار نفره در شهر تهران در دو سال اخیر از دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به چهار میلیون و‌۵۰۰ هزار تومان رسیده است.

حداقل حقوق یک کارگر ۲ میلیون و ۶۱۰ هزار تومان است.

نهادهای رسمی آماری مانند بانک مرکزی و مرکز آمار خط فقر در ایران را اعلام نمی‌کنند.

محکوم شدن ۴۲ کارگر آذرآب اراک به یک سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق

شعبه ۱۰۶ کیفری اراک ۴۲ نفر از کارگران شرکت پیمانکاری آذرآب را به یک سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرد.

 این کارگران در راهپیمایی اعتراضی سال گذشته شرکت داشتند.

این کارگران همچنین به یک ماه خدمت عمومی رایگان به مدت سه ساعت در راه‌آهن شهرستان اراک محکوم شده‌اند. 

این حکم قابل اعتراض و بررسی دوباره در دادگاه تجدید نظر است.

کارگران شرکت پیمانکاری آذرآب و همچنین شرکت هپکو در اراک چندین بار در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق خود و همچنین واگذار شدن این شرکت‌ها به بخش خصوصی تجمع کرده‌اند. در برخی از این تجمع‌ها که همراه با مسدود کردن ریل راه آهن بوده، پلیس به معترضان حمله کرده است.

۱۳۹۹ تیر ۴, چهارشنبه

زندانی سیاسی کُرد در یک پادگان نظامی تیرباران شد


دو هفتە پس از آنکە اجرای احکام ارومیە از اجرای حکم اعدام هدایت عبداللە پور خبر دادە بود، خبر اعدام این زندانی سیاسی از سوی خانوادەاش تایید شد.

برپایە گزارش رسیدە بە سازمان حقوق بشری هەنگاو، امروز چهارشنبە ٤ تیر ٩٩ (٢٤ ژوئن ٢٠٢٠)، خانوادە هدایت عبداللە پور، زندانی سیاسی محکوم بە اعدام خبر اجرای حکم اعدام این زندانی سیاسی را کە پیشتر هەنگاو منتشر کردە بود، تایید و اعلام کردەاند کە حکم اعدام وی روز دوشنبە ٢٢ اردیبهشت (١١ می) اجرا شدە است.

یکی از نزدیکان خانوادە عبداللەپور در اینبارە بە هەنگاو اعلام کرد کە هدایت در یکی از پادگان های اشنویە تیرباران شدە است. در برگە گواهی فوت این زندانی سیاسی کە نسخەای از آن در اختیار هەنگاو قرار گرفتە علت فوت وی “برخورد اجسام سخت و تیز” اعلام شدە است. جسد این زندانی سیاسی بە خانوادەاش تحویل دادە نشدە و محل دفن وی نیز نامشخص می باشد.

حزب دمکرات کردستان ایران نیز با انتشار بیانیەای اعدام هدایت عبداللەپور از اعضای این حزب را تایید کردە است.

روز چهارشنبە ٢١ خرداد، خانوادە هدایت عبداللە پور بە اجرای احکام ارومیە رفتە و بە آنها اعلام کردەاند کە فرزند شما ٢٠ روز پیش در حضور خانوادەهای كشتە شدگان درگیری روستای قرەسەقل اعدام شدە است.

عصر روز شنبە ٢٠ اردیبهشت ٩٩ (٩ می ٢٠٢٠)، مسئولین زندان مرکزی ارومیە، هدایت عبداللەپور، زندانی سیاسی محکوم بە اعدام را از بند زندانیان سیاسی بە خارج از زندان منتقل کردند. بە گفتە یک منبع مطلع، ساعت ٢ همان شب هدایت عبداللە پور با دستبد و پابند توسط گارد ویژە بە خارج از زندان منتقل شدە است.

هدایت عبداللە پور روز چهارشنبە ٢٦ خرداد ٩٥ (١٥ ژوئن ٢٠١٦) همراه با دەها شهروند دیگر اهل اشنویە از سوی نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران این شهرستان بازداشت شد و نزدیک بە ٣ ماه در بازداشتگاه اطلاعات سپاه ارومیە بازداشت و تحت شدیدترین شکنجەها قرار داشتە است.

این زندانی سیاسی در بهمن ماه ١٣٩٥ از سوی شعبە دوم دادگاه انقلاب ارومیە بە ریاست قاضی شیخلو بە اتهام همکاری با حزب دمکرات کوردستان ایران در جریان درگیری روستای ”قرەسەقل“ اشنویە میان پیشمرگەهای حزب دمکرات و نیروهای سپاه پاسداران بە اعدام محکوم شدە بود.

حکم اعدام برای سه تن از بازداشت شدگان آبان ماه



دیوان عالی جمهوری اسلامی حکم اعدام سه تن از بازداشت شدگان اعتراضات آبانماه را تأیید کرد.


به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یکی از وکلای پرونده که نخواست نامش برده شود از تایید احکام اعدام امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی، سه تن از شهروندان بازداشت شده در جریان اعتراضات سراسری ۹۸ موسوم به “اعتراضات آبان” در دیوان عالی کشور خبر داد.

این سه زندانی در تمامی جلسات دادگاه نسبت به شکنجه شدید در دوران بازداشت در زندان اعتراض کرده‌اند.

۹ سال زندان برای یک معلم مدارس روستایی خوزستان


یک فعال مدنی و معلم مدارس روستایی در خوزستان، توسط دادسراى عمومى وانقلاب شهرستان شادگان به ۹ سال زندان محکوم شد.
کریم دحیمی، فعال حقوق بشر، روز سه‌شنبه ۳ تیر در رابطه با حکم صادر شده برای عادل عساکره، معلم مدارس روستایی در خوزستان به صدای آمریکا گفت، این فعال مدنی طی روزها گذشته از سوی دادسراى عمومى وانقلاب شهرستان شادگان به اتهام «تشويش اذهان عمومى»، «توهين به رهبر ومقامات و مأمورين»، و «اقدام عليه امنيت كشور» به ۹ سال زندان محکوم شده است.

به گفته آقای دحیمی،‌ شاکی این پرونده «دفتر حمایت قضایی ایثارگران» بوده و حکم صادر شده تصمیم نهایی دادسراى عمومى و انقلاب است.

این فعال حقوق بشر مصادیق اتهامات و حکم صادره برای آقای عساکره را فعالیت‌های او در فضای مجازی عنوان کرد و به صدای آمریکا گفت،‌ عادل عساکره معلم آموزشگاه اشرفى اصفهانى در روستاى صفحه از توابع شهرستان شادگان بوده است که پس از آغاز کار خود در این روستا در فضای مجازی انتقادهاى زيادى از غارت زمين‌هاى روستائيان در این ناحیه،‌ مشکلات معیشتی و اقتصادی شهروندان در استان خوزستان و بودجه صرف شده در حوزه علمیه و مراکز وابسته به آن از مسئولين كشور داشته است. به گفته این فعال حقوق بشر، همین امر باعث بازداشت آقای عساکره در اردیبهشت سال گذشته و صدور حکم زندان برای او شده است.

کریم دحیمی،‌ فعال حقوق بشر همچنین در رابطه با روستای «صفحه» به صدای آمریکا گفت که این روستا از توابع شهرستان شادگان است كه اكثر زمين‌هاى آن توسط شركت صنايع جانبى نيشكر (شركت سلمان فارسى) به غارت برده شده، اما روستائيان با مقاومت خود از زمين‌هایشان بيرون نرفته‌اند و در حال حاضر اين روستا در میان مزارع نیشکر این شركت محاصره شده است. وی همچنین می گوید، اين روستائيان در حال حاضر با بی‌آبی و نبود برق دست و پنجه نرم می كنند.

به گفته آقای دحیمی، عادل عساكره که دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد تاریخ است پیش از این در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از چند ماه با گذراندن مراحل بازجوئی، تفهیم اتهام و تحمل سلول انفرادی با قرار وثيقه ۵ ميليارد ريالی به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شده بود.

این اولین بار نیست که یک فعال مدنی در ایران به‌دلیل انتقادهای خود از کارکرد مقامات جمهوری اسلامی ایران، و اظهار نظر در رابطه با مشکلات معیشت و اقتصادی شهروندان ایرانی با احکام سنگینی مانند زندان طولانی مدت روبرو می‌شود. پیش از این وزارت خارجه آمریکا بارها و در موارد مختلف برخوردهای خشونت آمیز و سرکوب گسترده معترضان و نیز نقض مکرر و مداوم حقوق شهروندان ایران، از جمله فعالان حقوق کارگران و فعالان صنفی، توسط رژیم حاکم بر آن کشور را محکوم کرده است.

۱۳۹۹ خرداد ۳۱, شنبه

حق پناهندگی ، رویای رو به زوال ( به مناسبت بیستم ژوین )

به دنبال جدیدترین امار پناهندگان در جهان بودم که به اخرین امار در تاریخ 19 ژوئن 2019 رسیدم . بله -  دقیقا یک روز قبل از روز جهانی پناهند گان در دنیا - کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل اعلام کرده بود که  شمار کسانی که به واسطه جنگ، درگیری و ترس از پیگرد در کشورهای مختلف جهان آواره شده‌اند، از مرز ۷۰ میلیون نفر گذشته است و  این بالاترین آماری بود که این نهاد در تمام هفت دهه فعالیت خود ارائه میداد .
شمار کسانی که به طور اجباری ناچار به ترک محل زندگی‌شان و آواره شده‌اند، تقریبا به ۷۰ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر می‌رسد. این یعنی - دو میلیون آواره بیشتر از سال قبل شده است. با دیدن این امار و ارقام و شنیدن اخبار و حوادث فاجعه بار پناهجویان در گوشه و کنار دنیا - به واژه های در غربت مانده  احساس مسئولیت و احترام به کرامت و منزلت والای انسانیت که خیلی وقته  در دنیای ما گم شدند   و فقط به شعارها ی که تنها بوی گنداب منافع شخصی و سیاسی میدادند فکر میکردم  . شمار آوارگانی که سازمان ملل گزارش کرده دو برابر آمار ۲۰ سال پیش بود  مطابق این آمار یعنی هر روز حدود ۳۷ هزار نفر به تعداد آوارگان اضافه می‌شود.
تو دل این امار - سهم ایرانیانی که از ظلم و بیداد حکومت فاسد و جنایت کار جمهوری اسلامی مجبور به ترک وطن شدند  ودر نقاط مختلف جهان  آواره کشورهایی دیگر بودند – تنها  4 در صد بود . تازه اون هم در کشوری مثل مالزی که تو امار تاریخ گذشته اش حتی نامی از پناهجویان ایرانی هم نبرده بود . 
هنوز چند هفته از آغاز انتشار ویروس کرونا نگذشته بود که سازمان بین المللی مهاجرت و کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، روز  17 ماه مارس جاری،‏ برنامه اسکان مجدد پناهجویان را به منظور جلوگیری از شیوع بیماری کرونا به صورت موقت به حالت تعلیق در آورد.
با آغاز بحران  کرونا و قرنطینه خانگی در کشور مالزی هم ، با  کاهش چشمگیر فعالیت سازمان یو ان روبرو شدیم . کمک های بشردوستانه به طرز چشمگیری کاهش پیدا کرد و  پناهجویان در وضعیتی بحرانی تر و نگران‌کننده رها شدند. پناهجویان مالزی هم از تشدید بحران کرونا و افزایش رنج و درد پناهجویی در امان نبودند .
با تعطیل شدن اماکن عمومی و اداری در این کشور بیش از 4 ماه است که  پناهجویانی که بر حسب نیاز و اجبارمشغول بودند -  کارشان را از دست دادند و به این ترتیب ان  حقوق ناچیزی که دریافت میکردند هم قطع شد . نداشتن پشتوانه مالی - نومیدی - یاس و ماندن در خانه وبلاتکلیف نشستن و  قرنطینه بودن  - در برابر چشمان گریان کودکان گرسنه و آه جانسوز جوانان در راه مانده و دردمند  . و این بلاتکلیفی در کنار تمام رنجهای بی هویتی و بیکاری - فاجعه تلخ بیماریها ی افسردگی و نگرانی را در بین کودکان و زنان بطور ویژه افزایش داد . و این سیکل بیمارگونه همچنان زیر سایه وحشت بحران کرونا همچنان تکرار میشه و ادامه داره
بیستم ژوئن رو در ذهنم برای چندمین بار مرور میکنم  : روز جهانی پناهنده، روزی است که کميساريای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تلاش می‌کند به جهانيان يادآوری کند ميليون‌ها انسان پناهنده که مجبور به ترک خانه خود شده‌اند، با چه مشکلاتی روبرو هستند. کلمه مشکلات  برای من واضح و شفاف تر از پیش معنا میشه  : مشکل بدون هویت و ماندن در برزخ بلاتکلیفی– مشکل دور افتادن از حقوق اولیه انسانی و شهروندی – مشکل نداشتن امنیت شخصی و اجتماعی – مشکل بهره نبردن کودکانمان  از آموزش صحیح و نبود  بهداشت و درمان مناسب برای نیازمندان و مهمترین مشکل – بی توجهی  به درد بی درمان آوارگی و در شمار ادمهای زنده بحساب نیامدن و مدام گفتن و گفتن و گفتن
و با خودم تکرار میکنم  – تا کی باید از مشکلات گفت و نوشت و خوند – تا کی باید فریاد بکشی و فریادرسی نباشه – تا کی میشه این وضعیت رو ادامه داد  . تا کی میشه به امید شعارهای انساندوستانه و سالی یکبار بنشینی و ببینی و هیچ اقدامی انجام نشه .  
اگر چه در امار به شمار نیامدیم . اگر چه بارها از مشکلات گفتیم و فریاد کشیدیم و گوش شنوایی نبود . اگر چه تعدادمان کم باشد اما از همینجا اعلام میکنم که ما اینجا هستیم و نفس میکشیم . فقط زنده ایم .
من صدای پناهجویان در مالزی هستم  که همچنان در انتظار پاسخ  سازمانی نشسته است    که  هدف اولیه آن   ، حراست از حقوق و سلامتی پناهندگان است . و در من  کسی با طعنه میپرسه  : کدام حراست – کدام حقوق – کدام سلامتی !!!


  چهل و دو سال بوده اید . دیگر بس است . باید برای همیشه در زباله دان تاریخ با بدترین نام دفن شوید . ای منفورترین موجوداتی که نمیشود گفت چه ه...